جدایی

زنگ امروز زنگ املاست

زنگ انشاء دل ماست

زنگ بی همراه ماند

زنگ در راه تنها ماند

زنگ بی هم نفس بودن

زنگ از عشق خسته بودن

زنگ ترس از فردا

که چه اید ب سر ما...

جدایی...

ب امید نا امیدی همه جا سفر براریم

دل از این صبا ببریم 

ای صبا بگوشم من که خبر ز یار بیاری

که بگی دوای این زهر که همین است الان داریم

 

جدایی...

دلم لغزیدو انگار عاشقی اغاز شد

این دفتر کهنه دوباره باز شد

آمدم دنیا دوباره ناله هایم را شنو

صدای تکبیر هست بازا وقت نماز شد

آرزویم آمده هر دم دلم را میزند

میزند بر دل که عشق طین انداز شد 

جدایی...

کاشکی میشد خدا بیاد... از آسمون روی زمین بین همه آدما  پا می گذاشت روی زمین درد دلای آدما حرفای مارو میشنید  خدا جونم کفر که نگم  خیلی دلم پر ازت نمیدونم از چی بگم  از کی از کجا بگم  خدا جونم عشقم که جدایی...

عشق من حالت دگر جوری شده 

چشماهایت کاسه ی خونی شده 

عشق من سیری ز من سیری ز دل

این چنین خیره ب خوش تیپی شده

عشق من رنجیده خاطر شدم

چشم هایم مثل ابر ابی شده

جدایی...

فرض کن اندوه من چیزی دگر

اشک من از ضربه ی چوبی بسر

فرض کن در عاشقی من نا بلد

این چنین دل را شکستن که بلد

در فراقت می نویسم روز و شب 

می نویسم بهر یارم چون گذشت

جدایی...

واژه ها را بهم خواهم ریخت

برای پیدا کردنت تمام دفترم را ورق میزنم

امشب بیشتررر از از انچه تصور میکنیم دل تنگم  

بی تو بودن را کی آموخته بودم  که به خواهم بی تو باشم 

سخت...

وو..

سخت...

و...

سختررر از همیشه برایم دارد میگذرد 

کاش در گذر فاصله ها ن زمان ...

ما یک جا به هم بربخوریم

غوغا برایت ب پا میکنم و همه آرزوهایم را جلوی چمشانت سر میبرم

انجاست میگویم که زندگی از نو...

نه...

روز از نوو...

جدایی...

زندگی حاصل خوبی های ماست

زندگی اوج لذت های ماست

اما افسوس بر دنیایی ما

برجوانی و ناکامی های ما

من جوانی نکردم در زندگی

آنچه کردم حسرت و دل باختگی

جدایی...

دختری دیدم اندر گوشه ی

ناز بانو و جگر گوشه ی

خوشگلیش ماه را در خواب برد

حسترتش ما را در افاق برد 

جدایی...

با سرنوشت نجنگ

فردا را بیخیال

 گذشته را چه خوب چه بد از دست دادیم 

پس بیا حالمان را زیبا بسازیم...

 

جدایی...